Onlangs is het boek Mannenmoed verschenen door Marian Weijer uit De Bilt.
Mannenmoed beschrijft het leven van twee mannen in een lange eeuw. De oudste Lieuwe Weijer (1886 – 1967) werd geboren op het arme Friese platteland als zoon van een kleine boer. Na de lagere school moest hij gaan werken. Naast zijn werk in de zuivelfabriek haalde hij staatsexamens voor onderwijzer, hoofd van de school en leraar. Zijn hart lag bij de boerenjeugd en daar zette hij zich een leven lang voor in. Hij was verbonden als adviseur bij ‘Landbouw en Maatschappij’ , een boerenactiebeweging in de crisisjaren van de jaren dertig van de vorige eeuw. Deze beweging had veel aanhang op het Drentse en Friese platteland en ook in andere provincies waar kleine en arme boeren woonden. De beweging gleed in de jaren vlak voor de oorlog af naar de NSB. In de oorlog was hij directeur van de Rijkslandbouwwinterschool in Assen.
Kweekschool
Zijn zoon Karel Willem Weijer ( 1920 – 2015) was muzikaal, kon prachtig tekenen. Eigenschappen die zijn vader van zijdelings belang vond. Hij wilde architect worden, maar werd naar de kweekschool in Meppel gestuurd waar hij in 1943 tot zijn verrassing in een bijzonder Daltonexperiment terecht kwam. Karel vond daar zijn idealen en werd uiteindelijk leraar aan een kweekschool waar vooral teleurstellingen wachtten.
Verwachtingen
Belangrijke thema’s in het boek zijn de invloed van het landbouwbeleid, onderwijsvernieuwingen en politiek maatschappelijke ontwikkelingen op de levens van de twee mannen en hun naasten. Hun onderlinge relatie, hun verwachtingen, dromen en teleurstellingen zijn van allen tijden, maar ook uniek in de lange eeuw van hun bestaan.
Over de auteur
Marian Weijer, dochter en kleindochter van de hoofdpersonen, was werkzaam als directeur van een basisschool en docent en ontwikkelaar in het middelbaar beroepsonderwijs in Utrecht. Na haar pensioen wilde ze meer weten over ‘Landbouw en Maatschappij’ een organisatie die regelmatig even ter sprake kwam. Haar vader wilde daar niets over zeggen, het had te maken met de oorlog dat begreep ze wel. En waarom was haar vader niet gelukkig in zijn werk? En oom Johan die vlak na haar geboorte overleden was in Assen aan TBC, wat was daarmee gebeurd? Ze interviewde haar vader, bracht dagen door in het Nationaal Archief en andere archieven. Sprak met oud- collega’s en anderen en vond de schrijver van het proefschrift over ‘Landbouw en Maatschappij’.
Ze schreef een roman. In de verantwoording van haar boek citeert ze Mirjam Hengel biograaf van Remco Campert: ‘Het in kaart brengen van geschiedenis vraagt om feiten, maar om iemands essentie is fictie nodig.’
